Umowa kupna-sprzedaży mieszkania (a właściwie – według KC – umowa sprzedaży, bo taką nomenklaturą posługują się prawnicy) jest umową cywilną,na mocy której sprzedający zobowiązuje się przenieść na nowego właściciela prawo własności mieszkania. Przywołany już KC określa także, że w przypadku kupna-sprzedaży mieszkania (a ogólnie, nieruchomości) umowa musi posiadać formę aktu notarialnego (Art. 158.: „Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.”). Umowę sprzedaży mieszkania mogą zawrzeć tylko osoby mające zdolność do czynności prawnych, a mogą to być tak osoby fizyczne, jak i prawne. W umowie tego typu sprzedający obliguje się do przeniesienia prawa własności i wydania mieszkania nabywcy. Kupujący zaś ma obowiązek zapłacić cenę (w wysokości i sposobie określonych w umowie) oraz odebrać od sprzedawcy mieszkanie. Sprzedający oczywiście musi mieć możliwość dysponowania prawem własności mieszkania, które zbywa. rzecz jasna z realizacją umowy kupna-sprzedaży mieszkania wiąże się sporo czynności, wśród których warto nadmienić o kontroli stanu prawnego i technicznego mieszkania, jego zadłużenia (o ile istnieje), obciążeń, ewentualnych zaległości z nimi powiązanych. Notariusze potwierdzający umowy kupna-sprzedaży mieszkania z reguły dysponują standardowymi teksami tychże umów. Jednak czasami może zajść potrzeba zawarcia w takiej umowie nowych punktów. Dodatkowo rozsądek i przezorność (wskazana przy nabyciu nieruchomości, która jest na ogół dość znacznej wartości) nakazują uzgodnienie zapisów umowy z prawnikiem, który wyjaśni znaczenie wszystkich zapisów lub wskaże przypuszczalne zagrożenia czy pułapki będące skutkiem z tak a nie inaczej sformułowanej umowy kupna-sprzedaży mieszkania.